ဓမၼစကားေျပာၾကားၾကရေအာင္: November 2012

Tuesday, November 27, 2012

အေဖ့ရြာ အေမ့အရပ္

              တကယ္ဆိုရင္ အေဖ့ရြာေရာ အေမ့အရပ္ ပါ လက္ရွိမိသားစုေနထိုင္ ၾကရာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳရာ လက္ရွိအေျခခ်ရာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ ႀကီး ႏွင့္ ဘာမွ်မေ၀းပါ အေျဖာင့္တိုင္းလွ်င္ မိုင္ ၃၀-၄၀ ပဲရွိပါတယ္ ။ ရန္ကုန္မွ ပဲခူး ေလာက္ ေမွာ္ဘီေလာက္ မွ်သာျဖစ္ပါသည္။

         သို႕ေသာ္အေဖ့ရြာေရာ အေမ့အရပ္ပါ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈ သိပ္မရွိ ဖြံ႕ျဖိဳးမႈ နည္းၾကသည္။ အဓိကက ကားလမ္း မရွိ ကၽြန္ေတာ္ ကေန႕ အေဖ မရွိေတာ့ အသက္ ၅၅ တိုင္ မေရာက္ ဖူးေသ ေဒသ ျဖစ္ေန ပါ    သည္ အေၾကာင္းရင္း ကား ကားလမ္းမေပါက္ၾက၍ျဖစ္ပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၆၀ ခန္႕ အေမတို႕ မိသားစု အေမ တို႕ မိဘမ်ား ေတာရြာကေလးက ထြက္ လာၾကရသည္က ေတာမွာ အစိုးမ၇ေတာ့လို႕ ျဖစ္ပါသည္။ အဂၤလိပ္ ေခတ္ ကလြတ္ျပီ ဆိုကတည္းက ေတာမွာ လူဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳး လူေရာင္စံုအမ်ိဳးမ်ိဳး ထၾကသည္။ အေမ အခု ၈၈ က ေျပာပါသည္ ကိုယ့္ေခါင္း ဘယ္ေန႕ ျပဳတ္မလဲ ေတြးေနရသည္ဆို၏ ။

              ဘီအိုင္ေအ ဘီဒီေအ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္အစိုးရ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ၁၉၄၇ -၄၈ က်ေတာ့ ေတာမွာကိုမေနရဲေတာ့။ အေမတို႕မိသားစု လိုက္ႀကီး ရန္ကုန္တက္ လာၾကသည္။ အဂၤလိပ္ေခတ္ ၁၉၂၅ တြင္ တည္ခဲ့ေသာ ဆန္စက္ႀကီးကိုလည္း ေပယ်ာလ ထားကာ တက္ခဲ့ရသည္။
              ထိုအခ်ိန္က အမည္မေဖၚလိုေတာ့ေသာ(တိုင္းရင္းသား တို႔ ထၾကရာ) တရြာလံုးနီးပါးျမိဳ႕တက္ထြက္ေျပးခဲ့ရသည္။ ရြာလံုးကၽြတ္ မီး ရွိဳ႕သည္။ မေျပးေသာ ျမန္မာဆိုလွ်င္ သူႀကီးကအစ အသတ္ခံရသည္။( အံ့ဖြယ္ အခ်က္တစ္ ခ်က္ေတာ့ ရွိသည္ ကၽြန္ေတာ့္ အဖိုး အေမ တို႕ ရြာမွ ျမိဳ႕တက္ လာၾကသည္ ။ ရြာနီး ခ်ဳပ္စပ္ အကုန္ မီးရွိဳ႕ ခံရသည္။
              တစ္ရြာလံုးမွာ ထီးထီးႀကီး ထိုစဥ္က အေတာ္ခန္းနာဒးေပလိမ့္မည္ ၁၉၂၅ ခု လုပ္ ဂ်ာမဏီ ဆန္စက္ ႀကီး ႏွင့္ တိုက္ ႀကီး ကား ထေရာ္၀ ရြာ ေခ်ာင္း၀ မွာ ထီးထီး ႀကီး ထိုေခတ္က ေၾကာက္ရေသာ --- ကလည္း မီး လာမရွိဳ႕၊ ေတာေၾကာင္ ဓါးျပမ်ား လူမိုက္မ်ား က လည္း လာမီးမရွိဳး မဖ်က္ဆီး ( မဆလ လက္ထက္ ၁၉၇၉-၈၀ က်မွ စက္ ကလည္း မကိုက္ေတာ့ ေရာင္းပစ္ လိုက္ရသည္ ) ကံေကာင္းသည္မွာ အဖိုး လည္း ဇူဇကာ မျဖစ္လိုက္ရ ေထာင္မက် (ေကာင္းလိုက္သည့္ ဘ၀မ်ား   သူတပါးအႏွိပ္စက္မခံရမည့္ ဇာတာ ပါသူမ်ား )
             သည္အခ်ိန္ က ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႀကီးကား သန္႕ျပန္႕ပါဘိ စည္ကားပါဘိ ေအးခ်မ္းပါဘိ ဆိုးေနသည္က အေမ တို႕ ရြာ ကဲ့သို႕ လက္တကမ္း အကြာက ျမိဳ႕မဟုတ္ ရြာမဟုတ္   မ်ား မွာသာ ဓါးျပလူဆိုးမ်ားက ေပါလွသည္။ အေမသည္ ရန္ကုန္တက္လာေတာ့ အပ်ိဳအရြယ္ ၁၈ ႏွစ္မွ်သာ အေမတို႕ သားသမီး ၉ေယာက္ အေမက စတုတၳ သမီး အေမ့ အကို တေယာက္သာ အိမ္ေထာင္က်ေသးသည္ ။
အေမ မိဘ မ်ား ႏွင့္အတူ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ စမ္းေခ်ာင္း ေျမာင္းျမလမ္း။ ရန္ကုန္ ၄၃ လမ္း ၊ အလံု စူပါပင္လမ္း၊ ထိုမွ ဖရန္ကလင္ လမ္း တို႕တြင္ ေျပာင္းေနသည္ ဖရန္ကလင္လမ္း ရွိ ဧ၇ာ၀တီ ကုမၸဏီ မွ ( နာမည္ေက်ာ္ ၀င္းမင္းသန္း တို႕ေနသြားေသာ အိမ္ႀကီး ) ကို ၀ယ္ယူျပီးေနသည္ မွာ ဤအိမ္ႀကီးမွာ အေမတို႕ ဖခင္ မိခင္ ႀကီးမ်ား အသက္ ၈၀ေက်ာ္အထိ ရိုးေျမက်ေနသြားခဲ့သည္မွာ ၁၉၈၂ ေလာက္အထိ ျဖစ္ေလသည္။
            အေမကေတာ့ ၁၉၅၆ အသက္ ၃၂ ႏွစ္ အရြယ္တြင္ အေဖ ႏွင့္ အေၾကာင္းပါသည္။
          အေဖကေတာ့ ရန္ကုန္မွ ၂၁ မိုင္ ပဲေ၀းသည့္ တြံေတး တူးေျမာင္း အ၀ မွာရွိေသာ ရြာသိမ္ ကေလး မွ ျဖစ္ပါသည္။ အေဖ့ရြာမွ လူအမ်ားစု မွာ ရြာထိပ္ ျဖတ္လာသမွ် ဧရာ၀တီ သေဘၤာ တို႕ ကို ေစ်းေ၇ာင္း ၾကသည့္ေစ်းသည္မ်ား ျဖစ္သည္။ ျခံအလုပ္ အနည္းငယ္လုပ္ၾကသည္ ကားလမ္း မရွိ၍ ေက်ာင္း လည္းမရွိ အမ်ိဳး ရွိသူတို႕က တြံေတးသြားေနၾကသည္။
          တြံေတးကား အဂၤလိပ္ေခတ္က ပင္ ကားလမ္းေပါက္ေနျပီ ။ အေဖ့အမ်ိဳး ညီအကို၀မ္းကြဲ တြံေတးသားမ်ား ဘုရားႀကီး (ဖလႀကီး) သားမ်ားသည္ ကားေမာင္းတတ္ ၾကသည္ ။ အေဖ့အေဖ မွာ ထိုေခတ္က ဆန္ပြဲစား စပါးပြဲစား ေလွတစ္စင္းျဖင့္ ရြာစဥ္ စက္စဥ္ လွည့္ ကုန္ကူးသူ အေဖ တို႕ အေမ ႏွင့္ ကေလး ၅ ေယာက္ရသည္ အေဖ အငယ္ဆံုးေမြး ျပီးခ်ိန္တြင္ အေဖ့အေမ ႏွင့္ အေဖ့အေဖ တို႕ သိပ္အေစးမကပ္လွေတာ့ အေဖမွာ သူ႕အေမ ႏွင့္ ရြာမွာ ကုန္စံုဆိုင္ေလးဖြင့္စားရသည္ အေဖတို႕အေဖ မွာ စပါးပြဳစားဘ၀ ျဖင့္ ယခုေခတ္ အိမ္မွ ကားသမားမ်ား လို ရြာစဥ္ လွည့္ေနရာ မွ ေနာင္အခါ ခေနာင္တို ရွိ စတီးဘရားသား ကုမၸဏီ ပိုင္ စက္ ႀကီးတြင္ အေျခခ်သျဖင့္ အေဖ တို႕ ကို ေခၚ ပညာသင္ေပးသည္။ အေဖ ၁၆-၁၇ သားေလာက္တြင္ ခေနာင္တိုေရာက္သည္ သိပ္မၾကာမီ ရြာမွ အေမ က်ိုေခၚကာ ၾကည့္ျမင္တိုင္ တြင္ အိမ္ ငွားေနၾကသည္။ အေဖ့အကိုမ်ားက တြံေတး ရွိ ညီအကို၀မ္းကြဲမ်ား ႏွင့္ေပါင္းကာ ကား လိုက္ၾက ကားေမာင္းၾကသည္ အေဖကား ၾကည့္ျမင္တိုင္ ကန္းနားေစ်းတြင္ အထည္ဆိုင္စေရာင္းသည္။
အထည္ေရာင္းျပီးေနာက္ အကို မ်ား အကို ၀မ္းကြဲမ်ား က ကားသမားေတြ ျဖစ္ေနၾက၍ အထည္ဆိုင္ ကို ေရာင္း ျပီး ကားစေထာင္သည္။ စစ္ျပီးခါစ ျဖစ္ရာ ေရွးေခတ္ ဘတ္စကား သစ္သားေဘာ္ဒီမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ တြင္ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ ထေရာ္၀ စက္ပိုင္ ဦးေပါက္တို႕ မိသားစု က လည္း စူပါပင္ လမ္း တြင္ ကားေထာင္သည့္ လုပ္ငန္း လုပ္ေနျပီ ျဖစ္ေလသည္။
အေဖတို႕မိသားစုတြင္ အေဖ့အေဖ က ေနာက္ဇနီး ႏွင့္ေနသည္ အေဖ့အေမရင္းမွာ ထိုအခ်ိန္တြင္ ( အသက္ ၅၀ ခန္႕တြင္ ) သားအိမ္ေရာဂါ ျဖစ္ေနေပျပီ။ အေဖ့အေဖ မွာ ရန္ကုန္ေရာက္ လူလည္ ျဖစ္သည္ ရန္ကျန္ ၂၄ လမ္း သိမ္ႀကီးေစ်း မွာ က်င္လည္ျပန္သည္ ဒုတိယဇနီးႏွင့္ေနသည္။ အေဖ စတင္ ႀကီးပြားစ အခ်ိန္တြင္ ( အိမ္မ၀ယ္ရေသးခင္) အေဖ့အေမရင္း ဆံုးသည္။
   အေဖ့မိေထြး ႏွင့္ အေဖ့အေဖ တို႕မွ သားသမီးမ်ားကို စုစည္းကာ ရန္ကုန္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ နတိစင္ လမ္း တြင္ ေပ ၃၀ x၆၀ အိမ္ ၀ယ္သည္ ဘတ္စကား လည္း ၅ စီ ၆ စီး ပိုင္ေနျပီ။ အေဖ ကားေထာင္စ ေခတ္သည္ အလြန္ ပစၥည္းေပါပါ၏ ကားဖရိန္ဆိုလွ်င္ ၀ယ္ရန္မလို ထမ္းခေပးလွ်င္ ေရႊတိဂံု သံပံုခ်ိဳင့္မွာ သြားထမ္းရ၏ သစ္ေပါ၏ ႏိုင္ငံေရးစိုးရေခတ္ ကုမၸဏီေခတ္ ျဖစ္၍ ပစၥည္းမရွား။
ထိုအခ်ိန္တြင္ စစ္ၾကြင္းစစ္က်န္မ်ား စစ္ကားမ်ားကို ဘာလ္သာဇာ ကုမၸဏီမွ ေလလံ ပစ္၏ အေဖသည္ ခေနာင္တိုတြင္ စတီးစက္၀င္းမွာေနစဥ္က အဂၤလိပ္စာ ဟင္ဒီ တမီလ္ ဘာသာ မ်ား တတ္ ကၽြမ္း ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က ေလလံပြဲ ၀ယ္ အေဖ ၽႏွင့္တေယာက္ ၂ေယာက္ သာ ဗမာ က်န္တာ ကုလား ခ်ည့္ ျဖစ္၏ ပထမ ကလားမ်ားက အေဖ့ ေရွ႕တြင္ ကုလား လိုေျပာ ေသး၏ ေနာင္မွ အေဖ ကုလားစကားတတ္မွန္းသိေသာ အခါ အေဖ့ကို လႊတ္မထားရဲေတာ့ အေဖ့ကို သူတို႕ အဖြဲ႕ထဲေခၚထည့္ရသည္ အေဖ ႀကိဳက္ေသာ ကား တစီး ၂စီး ဆြဲ ျပီးမွ သူတို႕ ဆြဲၾကသည္ အေဖ ေလလံပြဲမွ ျပန္ေသာ အခါမွ သူတို႕က ေလလံပြဲ ကို အုပ္စီးကာ အျမတ္မ်ားစြာ ရရွိသည္ ေနာင္အခါ အေဖ ကို ကားတစီး ၂ စီး အေဖ့ အႀကိဳက္ေပး ဆြဲေစယံုမက ေလလံအဖြဲ႕တြင္ ရွယ္ယာထည့္ေပးသည္ အေဖ ကားေလလံေလာက တြင္ ၁၉၈၈ အထိ ရွိသည္။ ၁၉၈၈ ေက်ာ္ ေသာ အခါ ေလလံပြဲသည္ ခရိုနီ စားက်က္ ျဖစ္သြားသည္။ အေဖ လည္း က်န္းမာေရးေၾကာင့္ မသြားေတာ့ ၁၉၉၂ တြင္အေဖ ေလ ျဖတ္ရာ စီးပြားေရးကို စြန္႕လႊတ္ လိုက္ပါေတာ့သည္။
   အေဖသည္ ၁၉၄၇ မွ ၁၉၅၆ ေလာက္အထိ ၉ ႏွစ္ေလာက္အတြင္း အိမ္ ကား ျပည့္စံုစြာ ျဖင့္ အေမ့ကိုလက္ထပ္ယူႏိုင္ခဲ့သည္ ထိုအခ်ိန္က အေဖ ၂၆ ႏွစ္ အေမ ၃၁ ႏွစ္။ အသက္ ၁၇ ႏွစ္မွာ စီးပြား ရွာရာ ၂၆ ႏွစ္တြင္ က်ိဳက္လတ္ ထေရာ္၀ စက္ပိုင္ရွင္ ဦးေပါက္ ေဒၚမမိ တို႕၏ သမီး ( ရန္ကုန္တြင္ ခ်စ္စရာ ေရခဲေခ်ာင္းစက္ / ကား လုပ္ငန္းရွင္) အေမ့ ကို ေရႊတိဂံုဘုရားလမ္း ဆနိးကဖီး တြင္ လက္ထပ္ ခဲ့ပါသည္။
   အေမ သည္ သူ၏ ဖခင္ မိသားစုပိုင္ ရန္ကုန္ ျမိဳ႕ အလံု ဖရန္ကလင္ လမ္း( ဗဟိုအမ်ိဳးသမီးေဆးရံုေရွ႕ လမ္း ) ရွိ ျခံ၀င္းက်ယ္ အဂ္လိပ္ အမ်ိဳးသမီး မစ္စစ္ ေရးဘန္း ပိုင္ ၂ထပ္ တိုက္ႀကီးမွ   အေဖ ေနရာ ရန္ကုန္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ နတ္စင္လမ္း အမွတ္ ၈၆ လံုးခ်င္း အိမ္ သို႕ ေျပာင္း လာလိုက္လာခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္၀န္ရွိေသာ အခါ အေမ တို႕ အေဖ ျခံ၀င္းတြင္ တစ္ထပ္အိမ္ သီးျခားေဆာက္၍ ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကို အဆိုပါ ဖရန္ကလင္ လမ္း ရွိ ဆန္းလိုက္ ခရစ္ယန္ ကရင္ သာသနာျပဳေဆးရံုမွာေမြးသည္။
ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၂၀ ျပည့္ကာနီး တြင္ အေဖ သည္ ယခု ေနထိုင္ရာ ျခံ၀င္းက်ယ္ ႀကီးကို ၀ယ္ႏိုင္ပါ၏ အေဖ့မွာ သည့္ထက္ေကာင္းေသာ ေနရာ ၀ယ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုေခတ္ ၁၉၇၄-၇၆ ၏ ႏိုင္ငံေရးက မျငိမ္ ဦးသန္႕အေရး အခင္း အျပင္ စစ္အစိုးရ ပါတီေျပာင္း ကလည္း တစ္တီတူး လို အေျခအေနမ်ိဳး အိမ္ျခံေျမ ထဲ ကို ဂ်ီသရီး ထမ္း၀င္ ကင္းေစာင့္တတ္ေပရာ လမ္းမတန္း ( ျပည္လမ္း ဦး၀ိစာရလမ္း မ်ား ေစ်း မရွိ ) ယခုေနရာ ကို လြတ္လပ္သည္ဟု ဆိုကာ အေဖက ၃ သိန္းေက်ာ္ ျဖင့္ ၀ယ္ေလသည္။ အေဖက ျပည္လမ္းဂုတ္ ျခံ ၀ယ္ျပီး ခ်ိန္ ဦး၀ိစာရလမ္းမွ ရပ္ကြက္ ဥကၠဌ ဦး၀င္းေဖ အိမ္ က ၂၀၀၀၀၀ မွ်သာ မရမ္းျခံေက်ာင္းေရွ႕ ထိုစဥ္က ပင္ ကားႀကီး မ၀င္ရ အေဖ က ကားသမား ထို႕ျပင္ ထိုအခ်ိန္က ႀကံေတာ သုႆာန္သို႕ အသုဘ ခ်ရာ ေဆးရံုႀကီး ႏွင့္ ျမိဳ႕ ထဲက ခ်သမွ် အသုဘ အသံခ်ဲ႕စက္က တေန႕တေန႕ သံေ၀ဂ သီလရင္ ရြတ္သံ ေယာဂီ ရြတ္သံမ်ား က ကားတစင္းျပီးတစ္စင္း ေရႊထီး တစ္၀င္း၀င္း လူမႀကိဳကါ္ၾကေပ။
   ယခုမူ စကၤာပူ ထိုင္း ေမြး ကေလူမ်ား လိုပင္ ျမန္မာ ျပည္တြင္ လည္း အသုဘ ခ်တာ မျမင္ဘူးၾကေတာ့ပါ။
   ရက္ေန႕အခ်ိန္တြင္

Saturday, November 24, 2012

ျငိမ္းခ်မ္း ပါေစ

             အေမ့အသက္ မငယ္ပါ အေမ့အသက္ ၉၀ နီးေန ပါျပီ မိမိ ႏွင့္ ေမြးေန႕( ေမြးရက္ )ေမြးလ တူျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ၁၃၇၄ နတ္ေတာ္လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ တနဂၤေနြေန႕တြင္ အေမ့အသက္ သည္ ၈၇ ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ကာ ၈၈ ႏွစ္အတြင္းသို႕ေရာက္၇ွိေပမည္။ မိမိ လည္း အေမထက္ ၃၂ နွစ္တိတိ ငယ္ရာ ၅၅ ျပည့္၍ ၅၆ သို႕ ေရာက္ ၇ွိေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။

              ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ စိးပြားေရး လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ရန္ အေျခအေန မ်ား လုပ္ငန္းမ်ား မ်ားျပားသလို ဒါန သီလ ဘာ၀နာ တည္းဟူေသာ ဘာသာေရး လုပ္ႏိုင္ရန္ ဓမၼရိပ္သာ တရားစခန္း တရား သင္တန္း မ်ားက လည္း ေပါလွပါဘိေတာင္း။

              မဟာစည္၊ မိုးကုတ္၊ လယ္တီ၊ ဓမၼဒူတ၊ သဒၶမၼရံသီ၊ ခ်မ္းေျမ႕ရိပ္သာ၊ မိုးညွင္း၊ သဲအင္းဂူ၊ စြန္းလြန္း၊ ေျမဇင္းေတာရ၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဓမၼေဇာတိ စသည္ျဖင့္ ဓမၼရိပ္သာေတြ မ်ားလွပါျပီ။

             အခ်ိဳ႕က ေန႕စဥ္ ေန႕တရားစခန္း ဖြင့္ၾကသည္ အခ်ိဳ႕က ၃ ရက္မွ စကာ ၅ ရက္ ၇ ရက္ ၁၀ရက္ ရက္ ၃၀ ရက္ ၆၀ စသည္ျဖင့္ တရားလံ႕လ ရွိသူ အဆင္ေျပမႈအလိုက္ စခန္းစဥ္မ်ား ဖြင့္ထားၾကပါသည္။ ( အမွန္တကယ္ေတာ့ ဤစခန္း မ်ားသည္ “ဘ၀ေနနည္း” ရက္တိုသင္တန္းမွ်သာ။

သံဃာေတာ္မ်ား ၊ေယာဂီအျပီး၀တ္ ထားသူမ်ား ၊ သီလ ရွင္ဆရာေလးမ်ား သီလရင္၀တ္ထားသူမ်ား အားလံုး၏ တစ္ခုတည္းေသာရည္ရြယ္ခ်က္မွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေရး( ၀ါ ) စိတ္ ကို ေလွ်ာ္ဖြတ္ေရးအတြက္ ေလ့က်င့္ၾကျခင္းပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

                ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ သာသနာ၀ယ္ ဗုဒၶ ဘာသာ ကိုးကြယ္သူတို႕သည္ ျငိမ္းခ်မ္း လိုၾကသည္ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ တရား ကို ရွာေဖြၾကသည္။ ထိုသို႕ ျငိမ္းခ်မ္းရာမွ မဟာသႏၱိသုခ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ျမတ္ ကို ရလို ၾကသည္ ေရာက္ လိုၾကသည္။

               အရွင္းဆံုးေျပာရလွ်င္ ခႏၶာ၏ ရရွိျခင္း မွ ပယ္ခြာကာ ခႏၵာ နာမ္ရုပ္ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ ရရွိမသြားႏိုင္ရန္ ခႏၶာကို ဥာဏ္ ျဖင့္ သံုးသပ္ စီစဥ္ ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

              ထို႕အတြက္ ပါဠိဘာသာ ျဖင့္ ရွိေသာ က်မ္းဂန္မ်ားမွ ေကာက္ႏႈတ္၍ အ၀ိဇၨာ၊ သခၤါရ၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ စသည္တို႕ကို ပယ္ခြာကာကာ လြတ္ေျမာက္ ျခင္း ကို ရွာေဖြ လိုသူမ်ား ၏ ရိပ္သာ တရားအဖြဲ႕မ်ား ကို တရားစခန္း ဟုေခၚၾကပါသည္။

တရားစခန္းမွာ ( ၃ ) ရက္တာ။    တရားစခန္းကို ၃ ရက္မေျပာႏွင့္ ၁ည ပင္ သြားေရာက္မအိပ္ႏိုင္သူမ်ား ရွိပါသည္။ ထိုသူတို႕သည္ စြဲလမ္းျခင္း သမုဒယ ( တဏွာ ) ကိုမစြန္႕ လြတ္ႏိုင္ၾကသူမ်ားပင္။

                    လူမွန္ လွ်င္ ေသၾကရမည္ အျခားေသာ သတၱ၀ါမ်ား ဘာ္းသင္ၾကရမည္။ ေသေသာအခါ မိမိ၏ ခႏၶာသည္ ဘာမွ်တန္ဖိုးမရွိ ေသာ ငွက္ေပ်ာတံုး လက္ပန္တံုးမ်ားသဖြယ္။ပစ္လိုက္ရသည္။

                မေသခင္ခ်စ္ ေသလွ်င္ပစ္ အႏွစ္မပါ ဤခႏၶာဟု လူေျပာသူေျပာမ်ားခဲ့ပါသည္။ ဤခႏၶာ ၏အလိုကိုသာ လိုက္မည္ဆိုပါက၊ မိုးမဆံုး ေလမဆံုး လိုက္ၾကရမည္သာ။

                အခုတြင္ပင္မေသခင္က ႀကိဳးစားျပဳေလာ့ တဲ့ သင့္မွာ အလွဴဒါနေတြ မ်ားလွသည္ ေရွးကုသိုလ္က လည္းေကာင္း အခုဘ၀ က လည္းေကာင္း ၍ ေနာင္သံသရာမွာေတာ့ ေကာင္းေသာစည္းစိမ္ ဥစၥာ ဘံုဘ၀ သို႕ေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ။

             သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗုဒၶဘာသာအယူအဆ တရားဓမၼအယူအဆအရ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တို႕၏ သြားရာလမ္း မွန္းရာ ခရီးသည္ လူနတ္ခ်မ္းသာ မဟုတ္ နိဗၺာန္ ျဖစ္သည္။

           ဘုရားရွိခိုးသူမ်ား ေတာင္းၾက ျခင္းမွာနိဗၺာန္ဆု ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဆုေတာင္း၍ အေထာက္အပံ့ေကာင္း သာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။    ေတာ့မရ အေထာက္အပံ့ေကာင္း ျဖစ္ပါေစတဲ့။

             သို႕ေသာ္ ဓမၼစၾကာတြင္ လည္းေကာင္း အဘိဓမၼာတြင္ လည္းေကာင္း ၀ိသုဒၶိမဂ္ တြင္ လည္းေကာင္း ပဋိသေႏၶရျခင္း ကို ဆင္းရဲ ျခင္း ဟု ဘုရားကေဟာပါသည္။ ပဋိသေႏၶရျခင္းအား ခ်မ္းသာ ဟုမေဟာခဲ့ပါ ။

              ဓမၼစၾကာတြင္ ဇာတိပ္ိဒုကၡာ မရဏံပိဒုေကၡာ တဲ့ ဇာတိ ျဖစ္ျခင္းသည္ လည္း ဆင္းရဲ၏ ေသျခင္း လည္းဆင္းရဲ၏။ အဘန္ဘန္ ပဋိသေႏၶေနရ ျခင္းကို ဆင္းရဲ ျခင္းဟု ေဟာပါသည္။

         ထို႕အတူ အဘိဓမၼာ ( ထူးေသာတရား .. ) တြင္ လည္း ပညတ္ ႏွင့္ ပရမတ္ ကို ခြဲျခား၍ ေပၚလြင္ေအာင္ ေဖၚျပ ထား ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။အဘိဓမၼာ သည္ ပညတ္ ႏွင့္ပရမတ္ ကို ျပတ္သား ရွင္းလင္း ေသခ်ာစြာ ထင္ရွားသိျမင္ေစရန္ ခြဲျခားျပသေပသည္။( အဘိဓမၼာ-သင္တန္း နိဒါန္း )

           ထင္ရွားေသာပရမတ္သည္ ပထ၀ီ အာေပါ ေတေဇာ ၀ါေယာ ဟူေသာ ရုပ္ဓါတ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ရုပ္ကလာပ္ မံႈကေလးမ်ား စုစည္းကာ ရုပ္ ဟူ၍ ျဖစ္ေပၚလာသည္။နာမည္ပညတ္၊ပံုစံပညတ္ ႏွင့္ ရုပ္ကလာပ္မံႈမ်ားသာ ရွိေလသည္။

            အႏုျမဴ=ပရမာႏုျမဴ၃၆ခု = ပရမာႏုျမဴ၁ = ရုပ္ကလာပ္မံႈ( ၁ ) ျဖစ္သည္ အျခား မည္သည္မွ မရွိ ဟု ဘုရားေဟာခဲ့ပါသည္။ ထိုရုပ္ကလာပ္မံႈမ်ားတြင္ပင္ စိတ္ေစတသိက္ ရွိသည္ ျဖစ္ရာ ရုပ္ကလာပ္မံႈ႕ နွင့္ အသိဥာဏ္ စိတ္ တို႕သည္ ထင္ရွားရွိေသာ ပရမတ္ ျဖစ္ပါသည္။

             ငါ၊သူ၊ လူ၊ ပုဂိဳလ္၊ သတၱ၀ါ၊ ေယာကၤ်ား ၊ မိန္းမ ဟူသမွ်သည္ လည္း ပညတ္ သာ ျဖစ္၍ ပရမတ္ မဟုတ္ေခ် ထို႕ေၾကာင့္ နာမည္ ပညတ္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ဳပ္တို႕သည္ ေဘးျဖစ္ေအာင္ လည္း ေန ႏိုင္သည္။ ေဘးလြတ္ေအာင္ လည္း က်င့္သံုးႏိုင္သည္။

              နိဗၺာန္ သည္ အကယ္စင္စစ္ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာျခင္း အတိ ထင္ရွားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပရမတ္ ထဲတြင္ ပါ၀င္၏ နိဗၺာန္သည္ ထင္ ရွား ရွိ၍ ေဖါက္ျပန္ျခင္း မရွိေပ။

              ထို႕အတြက္ နိဗၺာန္ မဂ္ ဖိုလ္ ကိုေတာင့္တ ၾကရာ၀ယ္။ ဆုေတာင္း၍ မရ က်င့္မွ ရမည္။    က်င့္ရာ၀ယ္ တစ္ခ်ိန္ လံုး အလုပ္မအားေသာသူ အခ်ိန္မေပးေသာသူ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန္ မာန ကၠုႆာ မစၦရိယ စသည္ျဖင့္ အတၱ ၊ ကိေလသာ၊ အ၀ိဇၹာ၊ တဏွာ ၊ ဒိ႒ိ .. စေသာ သေဘာတရား မ်ား ကို ကိုယ္တိုင္ေတြး ေန၍ မသိပါ ။ စာဖတ္ ျခင္း ၊ တရားေတာ္မ်ား နာၾကားျခင္း ျဖင့္သာ အမွန္ ျမင္၍ ခ်မ္းသာ ရာ နိဗၺာန္ လမ္း သို႕ ေရာက္ ၾကရမည္ျဖစ္ပါ သည္။

               အဘိဓမၼာတရား၏ အေျခခံ ဓမၼစၾကာ ေခၚဗုဒၶ၏ တရားဥိး ၏ အေျခခံက ပင္ သည္ဘ၀တြင္ ပင္ ခႏၶာ ကို ဆက္ဆုပ္ဖို႕ မတြယ္တာဖို႕ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ ဖို႕၊ ျဖစ္ပ်က္ ဆံုး ဖို႕၊ ျဖစ္ပ်က္ ခ်ဳပ္ ဖို႕၊ ေဖၚျပေနပါသည္။ ခႏၶာ ကိုယ္ ႀကီးသည္ ဘာေတြ နဲ႕ ဖြဲစည္း ထားသလဲ ခႏၶာ ကို တြယ္တာ ဖို႕ လား စြဲ လန္းဖို႕ လား လိုအပ္သလား သိရွိသြားေပမည္။

            သို႕ျဖစ္ရာ အဘိဓမၼာ ႏွင့္ ၀ိသုဒၶိမဂ္ တရားမ်ား ဖတ္၍ နားမလည္ေသး သေဘာမေပါက္ေသး ဘူးဆိုလွ်င္ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ ဓမၼကထိက မ်ား ၏ ေဟာတရား မ်ား ကို နာၾကား ႏိုင္သည္။ ေဟာတရား မ်ား ကို နာ ၾကား၍ မွ သေဘာမေပါက္ ေသး လွ်င္ ဆရာ ရွာ ရမည္ တပည့္ ခံ ကာ ရွင္းလင္းေျပာၾကားေပးမည့္ ဆရာ လိုေပသည္။

              ထိုသို႕ တပည့္ ခံႏိုင္ဖို႕က ဘုန္းေတာ္ႀကီး ကို မိမိ အိမ္ပင့္ရန္မလြယ္ မိမိက ေက်ာင္း ကန္ မ်ား သြားဖို႕ လိုသည္ ။ မိမိ ေနအိမ္မွ ၁ ရက္ ၂ ရက္ ၃ ရက္ ေတာင္ စြန္႕ဖယ္ ခဏ မသြားရဲသူ ဆိုလွ်င္ေတာ့ သည္အခြင့္အေရး မရေတာ့ျပီ ။ အခ်ိန္က် လွ်င္ ။ မည္သူမွ် မေသမည့္သူ မနာမည့္သူ မအိုမည့္သူ ေရာဂါမျဖစ္မည့္သူ ေသရာေညာင္ေစာင္း မေရာက္ မည့္သူ မ၇ွိေပ။

             မအိုခင္ မနာခင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ ( ေလ့ က်င့္ ) ထားမွ မိမိ အသက္အရြယ္ႀကီးေသာ အခါ ေသကာနီး အခ်ိန္မ်ားတြင္ မိမိ ကိုယ္ကို ေကာင္းရာသုဂတိ ေရာက္ရန္သံသယ ကင္းကင္း ယံုၾကည္မႈ ရွိမည္ပင္။
   မိမိ ကပင္ မလြတ္ မလပ္ မရွင္း မလင္း ပူပန္စရာ အစုစု ေသာက အစုစု ျဖင့္ သာေသသြားမည္ဆိုပါက မိမိ လည္း မေျဖာင့္ ျဖဴးမိမိ ေနာက္ပါမ်ားအတြက္ လည္း မိမိ ကသာ လမ္းမဖြင့္ေပး လွ်င္ စိုးရိမ္ ေသာက ကင္း ႏိုင္ မည္ မဟုတ္ေပ။
   ထို႕အတြက္ က်န္းမာပါလ်က္ စီးပြား ဥစၥာ ေကာင္းပါလ်က္ ပူပင္ေသာက ျဖစ္စရာ မရွိပါပဲ ေက်ာင္း တစ္ေခါက္ ေက်ာင္း တစ္ခါ မသြားသူမ်ား ႏွင့္ေတြ႕ေသာ သူဆုေတာင္း ေန ရံုပဲလား ဘာလုပ္ဦးမွာလဲ မိမိက ေတြးေနမိပါသည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ဟာသူေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္း ေနမည္ ျဖစ္ပါသည္။

Tuesday, November 20, 2012

ေမတၱာေဆးက ေသာက္စရာလား လိမ္းစရာလား( ၂ )

ဘူတာ = ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ ပီပီျပင္ျပင္ ထင္ထင္ရွား၇ွား ျဖစ္လာတာ။ သမၻေ၀သီကေတာ့ ကိုယ္အထည္မထင္ရွားေသးတာ ဒါကို လည္းမက်န္ ေအာင္ေမတၱာပို႕တယ္။
န ပေရာ ပရံ နိကုေဗၺထ =လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ ျခင္းကင္းပါေစ၊
နာတိမေညထကတၳစိ န ကိဥၥိ=အထင္ေသးျခင္း အခ်င္းခ်င္းကင္းပါေစ
“ဗ်ာေရာသနာ ပဋိဃသည၊နညမညႆ ဒုကၡ မိေစၦယ်” ေစာ္ကားတာ မုန္းတီးတာ တဦးကိုတစ္ဦး ဒုကၡျဖစ္မႈ ကို မလိုလားပါႏွင့္ ။

ေမတၱာသုတ္ ကိုရြတ္တဲ့အခါမွာ ဒီအဓိပၸါယ္ေလးေတြ သိေအာင္ လုပ္ရမယ္ ကိုယ္တိုင္က်င့္ရမယ္။

“မာတာ ယထာ နိယံပုတၱ မာယုသာ ဧကပုတၱ မႏုရေကၡ၊
ဧ၀မၸိ သဗၺဘူေတသု မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ”

သားသမီးတေယာက္တည္းထြန္းကား တဲ့ မိခင္ဟာ ထိုသားသမီးကို အသက္ေပး ေစာင့္ေ၇ွာက္သကဲ့သို႕ “ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ” အတိုင္းအတာ အကန္႕အသတ္ မရွိတဲ့ ေမတၱာ မ်ိဳး ကို သတၱ၀ါ အား လံုးအေပၚမွာ ျဖစ္ေအာင္ ထားပါ။

ေမတၱဥၥ သဗၺေလာကသၼိ ံ တစ္ေလာက လံုး အေပၚမွာ မိခင္ေမတၱာမ်ိဳး ထား၊
ဥဒၵံ = အထက္ အေဓာ =ေအာက္ တိရိယ = အလယ္
အသမၺာဓံ= က်ဥ္းေျမာင္းေသာစိတ္    အေ၀ရ = ရန္မရွိ

တိ႒ံ စရံ နိသိေႏၵာ ၀၊ သယာေနာ ယာ၀တာႆ ၀ီတမိေဒၶါ
တိ႒ံ= မတ္တပ္ရပ္ေနတံုး စရံ = လမ္းေလွ်ာက္ေန နိသိေႏၵာ =ထိုင္ေန သယာေနာ = ေလ်ာင္း ေန    အခ်ိန္ တိုင္း။
ဧတံ သတိ ံ အဓိေ႒ယ် = ေမတၱာသတိ ထားပါ။
ျဗဟၼ ၀ိဟာရ = ျမတ္ေသာ ေန ျခင္း။
ဒိ႒ိဥၥ အႏု ပဂၢမၼ - မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆတစ္ခု ကို မေရာက္ပါေစနဲ႕-အတၱ ဒိ႒ိ ကို ပယ္ခြာ လိုက္ပါ။ ( သတၱ၀ါဆိုတာ မရွိဘူး ဆိုတာ လက္ခံရမယ္ သတၱ၀ါ ရွိတယ္ အေတြး ကို ေဖ်ာက္ ငါေမတၱာပို႕ေန႕ တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ က လည္း ရုပ္နဲ႕ နာမ္ ၂ မ်ိဳးသာ ရွိတယ္။ ပို႕ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က လည္း ရုပ္နဲ႕ နာမ္ ၂ မ်ိဳး ပဲ ရွိတယ္။လို႕ ဆိုလိုပါတယ္။
သီလ၀ါ = ကိုယ္က်င့္ သီလ ရွိရမယ္။ သီလ ေၾကာင့္ ပီတိ ျဖစ္
ပၤတိ ကိုအေၾကာင္းျပဳ ပႆဓိ ကိုယ္စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။
“ ဒႆေနန သမၸေႏၷာ ” = ၀ိပႆနာဥာဏ္အဆင့္ဆင့္တက္၍ နိဗၺာန္
ျမင္၊ ( သခၤါရ တရားေတြရဲ႕ ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာနိဗၺာန္ ကို ျမင္ ) -ေသာတာပန္ျဖစ္။
“ ကာေမသု ၀ိေနယ် ေဂဓံ ” ကာမဂုဏ္ အာရံုေတြမွာ တပ္မက္တဲ့ တဏွာ ကို ဖယ္ရွားပါ။ ( အနာဂါမ္ျဖစ္တာ )

“န ဟိ ဇာတု ဂၢ ဗၻေသယ် ပုန ေရတိ ” = ကာမဂုဏ္ အာရံုေတြအေပၚမွာ တပ္မက္မႈ ကင္းသြားျပီးေနာက္ ၀ိပႆနာ အရွိန္ ျမွင့္ လိုက္ လို႕ ရွိရင္ ဘ၀ တစ္ခုမွာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ့မွ မိခင္ ၀မ္းထဲ ေရာက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ ဘူး။ ( ရဟႏၱာျဖစ္တာကိုေျပာ)

ေမတၱာေဆး က ေသာက္စရာ လား လိမ္းစရာ လား

တို႕လူေတြက ေသာက္ေဆး ကို လိမ္းေဆး လုပ္ေန ၾကတယ္ ”လုပ္ေနၾကတယ္ ” ဟု မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႕ၾကားေတာ္မူ ခဲ့ေၾကာင္း ဆရာေတာ္ အရွင္နႏၵမာလာ ဘိ၀ံသ ၏ ေမတၱာသုတ္ အနွစ္ခ်ဳပ္ ” တရားေတာ္တြင္ ဖတ္နာၾကား ရပါသည္။

ေမတၱာဆိုတဲ့ တရားဟာ ရြတ္ဖတ္ရမယ့္တရား မဟုတ္ဘူး။ပြားမ်ားရမယ့္ တရား ျဖစ္တယ္ ။ ေမတၱာဟာ ကမၼ႒ာန္းပဲ။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ၀ိပႆနာ တရား အား ထုတ္မွ ကမၼ႒ာန္း လို႕ ယူဆေနၾကတယ္။ ေမတၱာပို႕ေနတာဟာလည္း ကမၼ႒ာန္း ပဲေပါ့ သမထ ကမၼ႒ာန္း ထဲမွာ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမတၱာသုတ္ နျ႕ ပတ္သက္ လာရင္ ရြတ္ရမွာ သက္သက္ မဟုတ္ဘူး။ နာရမွာ သက္သက္ မဟုတ္ လူး။ ေမတၱာသုတ္ ကို ေန႕စဥ္ ရြတ္လို႕ ရွိရင္ အႏၱရာယ္ေတြ ကင္းတယ္။ နာရင္ အႏၱရာယ္ေတြ ကင္း တယ္ လို႕ ဒီေမတၱသုတ္ ထဲမွာ ျပဆိုထား တဲ့ စကား တစ္လံုးမွ မပါဘူး။ သို႕ေသာ္ အမ်ားက အဲဒီအတိုင္း ပဲ ယံုၾကည္ေနၾကတယ္။ ” ဟု ဆရာေတာ္က မိန္႕ၾကားပါသည္။

ေမတၱာဟာ ၁။ ကာယကံေမတၱာ ( လမ္းသြားရင္း အမိႈက္သရိုက္ဆူးေညွာင့္ ဖယ္တာက အစ ဒီလမ္းေပၚသြားေနၾက တဲ့သူေတြ ခလုတ္မတိုက္မိၾကပါေစနဲ႕ ဆူး မစူးၾကပါေစနဲ႕ ဆိုျပီးဖယ္ယွားေပးတဲ့သေဘာ။ ၂။ ၀စီကံေမတၱာ ( တစ္ဦး နျ႕ တစ္ဦး စကားေျပာ တဲ့ အခါ တကယ့္ ေမတၱာ စိတ္ထား နဲ႕ေကာင္း တဲ့ စကား ကို ေျပာမယ္။ မေကာင္းတဲ့စကား အတင္းစကား မေျပာဘူး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ကိုရေစတဲ့ အေျပာမ်ိဳး အႀကံေကာင္း ဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးမယ္ အဲဒါ၀စီကံေမတၱာ ။ ၃။ မေနာကံ ေမတၱာ ဆိုတာ ကေတာ့ ( ဘာ၀နာ အလုပ္အေနနဲ႕ ပြားမ်ား အား ထုတ္တာ ။ )

ေမတၱာသုတ္ကို ရြတ္ဖတ္ တဲ့ ေနရာ မွာ အဓိပၸါယ္ နား လည္ျပီး ရြတ္ဖတ္ရမယ္။ အဲဒီအတိုင္း လိုက္နာ က်င့္ သံုးဖို႕ လိုတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ ရြတ္ဖတ္တယ္ဆိုတာ ရလို႕ ရြတ္ေနၾကတာေလ စိတ္ထဲ ႏွလံုးထဲ ေမတၱာဓါတ္ မကိန္း ဘူး ကိန္းဖို႕က အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္ေပါ့။

““ ကရဏီယ'မတၳကုသေလန၊ ယႏၱသႏၱံ ပဒံ အဘိသေမစၥ””
ျငိမ္းေအးတဲ့ နိဗၺာန္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတြ ကို အာရံုျပဳျပီး သို႕မဟုတ္ ျငိမ္းျငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း နဲ႕ ေနခ်င္ျပီဆိုရင္ ထိုသူသည္ “ကရဏီယံ” သီလ သမာဓိ ပညာ နဲ႕ ျပည့္စံုေအာင္ လုပ္ပါ ဟုဆိုပါတယ္။ ယႏၱသႏၱံ ပဒံ အဘိသေမစၥ ” ဆိုတာ နိဗၺာန္ ကို ရည္ညႊန္း တာ ျဖစ္ပါတယ္။
“သေကၠာ ဥဇူစ သုဟုဇူ စ၊ သု၀ေစာ စႆ မုဒု အနတိမာနိ”
သေကၠာ = စြမ္းႏိုင္သူ ျဖစ္ရမယ္(က်န္းမာ၊ယံုၾကည္ခ်က္ရွိ၊၀ီရိယရွိ၊ပညာရွိ ရမည္။
ဥဇူစ= ေျဖာင့္မတ္သူ ျဖစ္ရမည္။ သုဥဇူ အလြန္ေျဖာင့္မတ္ရမည္။
သု၀စ= အႀကံေပးေသာအခါေျပာဆို ဆံုးမ လြယ္ရမည္။
မုဒု=ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈ
အနတိမာနိ= မေမာက္မာလြန္းရ ဘူး
သႏၱဳႆက = ရွိတာေလး နဲ႕ ေက်နပ္မႈ ( ဇီဇာမေၾကာင္ရ ဆိုလို )
သုဘေရာ စ=ေမြးျမဴလြယ္ရမည္
အပၸကိစၥ = အပိုအလုပ္ေတြ၊
သလႅဟုက၀ုတၱိ= ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး အသက္ေမြးတယ္
သႏၱိျႏၵိယ= ကၠုေျႏၵျငိမ္ သက္ရမယ္။
နိပေကာ = အသိပညာ ရင့္က်က္ လာေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။
သုတမယ-တရားနာတယ္။ စိႏၱာမယ- တရားနျ႕ပတ္သက္ျပီး ႀကံစည္ေတြးေတာမႈ၇ွိတယ္၊ဘာ၀နာမယ-လက္ေတြ႕က်င့္သံုးမႈ။
“နစ ခုဒၵ' မာစေရ ကိဥၥိ၊ ေယန ၀ိညဴ ပေရ ဥပ၀ေဒယ်ံဳ ”
ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း ကဲ့ရဲ႕မယ့္အလုပ္ေတြမလုပ္နဲ႕။
“သုခိေနာ ၀ ေခမိေနာ ေဟာႏၱဳ၊ သဗၺသတၱာ ဘ၀ႏၱဳ သုခိတတၱာ”
သဗၺသတၱာ= သတၱ၀ါမွန္သမွ် ( ခၽြင္းခ်က္မရွိ )
“ေယ ေကစိ ပါဏဘူတတၳိ၊ တသာ ၀ါ ထာ၀ရာ ၀ န၀ေသသာ။
ဒီဃာ ၀ါ ေယ ၀ မဟႏၱာ၊ မဇၥ်ိမာ ရႆကာ အဏုကထူလာ”
ေယ ေကစိ ပါဏ ဘူတတၱိ=ေလာကႀကီးရွိသမွ်သတၱ၀ါေတြ
တသ=ေၾကာက္တတ္(ပုထုဇဥ္၊ေသကၡ) ထာ၀ရ = ခိုင္ျမဲ
ဒီဃ=၇ွည္ မဇၥ်ိမ =လတ္ ရသ= တို
အဏုကထူလာ=ေသးဖြဲ႕သိမ္ေမြ႕ေသာ ကိုယ္။
“ဒိ႒ာ ၀ါ ေယ ၀ အဒိ႒ာ၊ ေယ ၀ ဒူ ေရ ၀သႏၱိ အ၀ိဒူေရ”
ျမင္အပ္ မျမင္အပ္ ႏွစ္ရပ္ မ်ားစြာ သတၱ၀ါ
“ ဘူတာ ၀ သမၻေ၀သီ ၀၊ သဗၺ သတၱာ ဘ၀ႏၱဳ သု ခိ တတၳာ ”
ျငိမ္းေအးတဲ့ နိဗၺ

တရားတစ္ပုဒ္ နာၾကားျပီးေသာ္

ပထမ တစ္ပုဒ္ေရး လိုက္ပါတယ္။ ပုဂၢလိက ဆန္ သြား တာမို႕ ျပန္ လည္ ဖ်က္ ပစ္ လိုက္တယ္။ ဥပမာ သီလ ယူတယ္ဆိုရင္ သီလ ေစာင့္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ငါးပါးလား ရွစ္ပါးလား ကိုးပါးလား ရည္ရြယ္ရမွာေပါ့ဗ်ာ။ ညစာမစားပဲမေနႏိုင္ အိမ္ေထာင္သည္မို႕ ဆိုရင္ ငါးပါးသီလ ပဲ လံုဖို႕ေကာင္း ပါတယ္။

                      တရားတစ္ပုဒ္ နာၾကားျပီ ဆိုကတည္းက ေဟာမည့္ပုဂၢိဳလ္ ေဟာသည့္တရား ေရြးခ်ယ္ရပါတယ္။ ၀ိပႆနာ တရား မႀကိဳက္ တဲ့ သူဟာ တရား လည္း အားမထုတ္ လိုပါ ဘူး အားမထုတ္ လို တဲ့အတြက္ ၀ိပႆနာ တရား မနာပါဘူး နာတဲ့အခါမွာ လည္း ၀ိပႆနာမွာ ပါတဲ့ စကားလံုးေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္ ကို အို တယ္.... ဆိုတာနဲ႕   မဂၤလာမရွိလိုက္တာ     နာတယ္.... ၾကက္သေရ မ၇ွိလိုက္တာ....ေသတယ္ ဆို တာနဲ႕   ဖတ္ မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း   လြဲဟ ဖယ္ဟ ဆိုတာမ်ိဳးေျပာေတာ့မွာ။

                        တရားေဟာပုဂၢိဳလ္က ေဟာလိုက္တဲ့ တရားမွာ မိမိ မသိတာ မတတ္တာ မလိမၼာ တာ ဆံုးမ ဖို႕ အျပင္ သံသရာ၀ဋ္ဒုကၡ က ကၽြတ္ရာ လြတ္ရာ နဲ႕ ၀ိပႆနာ တရား က်င့္ပံုက်င့္နည္းေတြ ပါမွာပါ။ သိျပီးရင္ ေတာ့ က်င့္ဖို႕ လိုပါတယ္။   တိတ္ေခြစီဒီ ဖြင့္ ဆံုးသြားေတာ့ ခလုတ္ပိတ္ ဘာမွ်မက်န္ ေတာ့ ဘူးဆိုရင္ အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ပါ ဘူး။

                       ဘာယူသြားမလဲဗ်ာ။     ။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ လူမ်ိဳး   အသက္ 50 ေက်ာ္   ဘ၀ရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ကုန္သြားပါျပီ   အခ်ိဳ႕ တတိယ အရြယ္ ေရာက္ေန ျပီ တစ္ခ်ိဳ႕ ဆို တတိယ အရြယ္တို႕ ေနညိဳခ်ိန္ တို႕ ကို လက္သင့္မခံေသး တာေတြ လည္း ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ

                       ငါဘာလုပ္ေနသလဲ   ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ      ဘယ္အတြက္လဲ ဆိုတာကို အရင္ ဆံုးျဖတ္ဖို႕ လိုမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ငါ့ဘို႕ ( ငို႕ဘ ) သမားေတာ့ မဟုတ္ဘူး   မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ လြဲ မွားေနသူရယ္။ ေတြေ၀ ျပီး အဆံုး အျဖတ္ရ ခက္ ေနသူရယ္။ လည္းရွိပါတယ္။

                      အခ်ိဳ႕ အဆံုးအျဖတ္ မပိုင္ႏိုင္သူေတြ ရွိတယ္ သူတို႕က မေျပာပါဘူး ေဘးကၾကည့္မွ သိသာ တာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ အသက္အရြယ္က တတိယ အရြယ္ လြန္ လာျပီ စတုတၳအရြယ္ ထဲမွာ ေရာက္ေနျပီ အလုပ္လုပ္ခ်င္ေနတံုးပဲ စီးပြားရွာခ်င္ေနတံုးပဲ   မာန တရား ထားခ်င္ေနတံုးပဲ သားေတြ သမီးေတြ ကို ေနရာမေပး အလွည့္မေပး ႏိုင္ၾကေသး ဘူး။

                      မွန္ပါတယ္ ဆင္းရဲ လြန္းတယ္ တေန႕လုပ္ တစ္ေန႕စားေတြ ရွိတာေပါ့   အခုေျပာတာက သည္လို မဟုတ္ပဲ နဲ႕ အသက္ရ်ည္ရွည္ ( ၁၀၀ မွာ ၁ေယာက္ ရွားပါတယ္ ) ( က်န္းက်န္းမာမာ ၁၀၀ မွာ ၁၀ေယာက္ေလာက္ ေရာဂါကင္းတာပါ ) အဲသလိုမ်ိဳးသူေတြဟာ

                       မိမိ တို႕ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တဲ့   ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ တရား ထက္ေတာ့ ဘယ္ဟာက ပို ျငိမ္းေအး မွာ လဲ? စီးပြား လုပ္ေနရင္   ဘယ္လို လုပ္ ျငိမ္းေအးမွာ လဲ ?   ( အဲ တာ က အေလ့ အက်င့္ မရွိေတာ့ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ တရား ရဲ႕ ျငိမ္းေအးမႈ ကို မသိလို႕ လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။

သင္ၾကရသူေတြ။         ။ ကၽြန္ေတာ့္ ညီ ကၽြန္ေတာ့္ ခယ္မ ေတြက ဆရာ၀န္ေတြေပါ့။ သူတို႕အေနနဲ႕ သူတို႕ေန႕စဥ္ဘ၀ မွာ လူမမာေတြ မ်ိဳးစံုေအာင္ေတြ႕ရတယ္ ေမြးကင္းစကေန သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ ေန႕စဥ္ အိုနာ ေသ နဲ႕ ေတါ႕ရတယ္။ မဆန္းေတာ့ ဘူး ဆိုေပတဲ့ သံေ၀ဂ ရတယ္။

                     ဒါေၾကာင့္ လည္း အသက္ ၅၀ အရြယ္မွာ အဘိဓမၼာ   ၀ိသုဒၶိမဂ္    ဋီကာေက်ာ္   စတာေတြ ကို သင္ယူ ျပီး ၾကျပီ သင္ယူေတာ့ လည္း ဘာသြားေတြ႕ လဲ ဆိုေတာ့ ပညတ္ နဲ႕ ပရမတ္ ကိုေတြ႕ပါတယ္။ အဘိဓမၼာသည္ ပညတ္ ႏွင့္ ပရမတ္ ကို ျပတ္သားရွင္း လင္း ေသခ်ာစြာ ထင္ရွားသိျမင္ေစရန္ ခြဲျခားျပသေပသည္” လို႕ ဆိုတယ္မဟုတ္လား

                     ပညတ္ ျဖစ္တဲ့ အေပၚရံ ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ ပတ္သက္မႈ     မရွိတာအရွိထင္မႈ   မပိုင္တာ အပိုင္ ထင္မႈ   မစြဲသင့္တာ စြဲလန္းေနမႈေတြ ဟာ    ရုပ္ နာမ္ ဓမၼ သခၤါရ ေတြ အေပၚ   ငါ။ သူ။ လူ။ ပုဂၢိဳလ္။ သတၱ၀ါ ေယာက်ၤား ။ မိန္းမ ထင္မွတ္ မွား ရာ က စတယ္ ဆိုတာ မသိ လို႕ပါပဲ။

                    ဘယ္သူမွ   ဘယ္အရာ ကိုမွ ထာ၀ရ မပိုင္ပါ ဘူး   မပတ္သက္ပါဘူး   ခဏ ကေလးပါ။ အဲသည္ ကို သိတဲ့ အခ်ိန္ သိတဲ့ အခိုက္ သိတဲ့ တစ္ခဏမွာပဲ     ( ေလာ ေဒါ ေမာ ) ကိေလသာေတြ   မရွိေတာ့ ဘူး လို႕အဘိဓမၼာက ဆိုပါတယ္။

                   တရားတစ္ပုဒ္ ကို နာၾကား ျပီးေနာက္ ထိုတရား အတိုင္း ( ၀ါ) ေဟာသည့္အတိုင္း မက်င္ လို လွ်င္ မေလ့လာ မဆည္း ပူး လိုလွ်င္ ( ၀ါ ) မက်င့္ေဆာင္ လွ်င္ ထိုတရား ကို နာရသည္မွာ အက်ိဳး မရွိ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ေတာ့သည္။   မိမိသည္ ငါးပါးသီလ ကို လံုျခံဳ၏    ၈ပါးသီလ ျဖစ္ေသာ ၀ိကာလ ေဘာဇနာ (ေန႕လြဲညစာ စားျခင္း ) အျဗဟၼစရိယာ ( မျမတ္ေသာ အက်င့္ မက်င့္ ျခင္း - အိမ္ေထာင္သည္ လည္းမဟုတ္ ငယ္ရြယ္သူလည္း မဟုတ္ဆိုလွ်င္ က်င့္ႏိုင္ရမည္ )။ ပြဲလမ္းသဘင္ ၾကည့္ျခင္း တီးမႈတ္ကခုန္ျခင္း ကိုယ္ ရုပ္ ျပဳျပင္ အလွဆင္ လိမ္းျခယ္ နံ႕သာ ျခယ္ ျခင္း ( နစၥဂီတ........ )ဆိုသည္မ်ားက ထိန္းႏိုင္ လွ်င္ ေန႕စဥ္ ဥပုသ္ ေစာင့္ေန ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

                    ထို႕ျပင္ ေမတၱာသဟဂေတန ေစတႆာ သဗၺပါဏ ဘူေတသု..... အစရွိေသာ ေမတၱာ ျဖင့္ ယွဥ္ေသာစိတ္ ျဖင့္ေန ျခင္းက လည္း မျဖစ္စရာ မေနႏိုင္စရာ မ၇်ိပါ။

                   ေမတၱာေၾကာင့္ပင္ ေသျခင္း ကင္းေသာ နိဗၺာန္သို႕ေရာက္သြား ႏိုင္သည္ ဟု ဆံုးမ ၾက ပါသည္။ ထိုေမတၱာ အေၾကာင္းကို ေလ့လာတင္ျပပါဦးမည္။